Bu şehrin işsizleri “iş arıyorum” diye umutla bekliyor. Peki iş bulan, çalışan ne alemde? Ben size söyleyeyim.

Trikotajçı kalfası Hasan'a niye çalışmıyorsun dediğinde bakın neler atlattı?

Bu çocuk evli ve kirada oturuyor; “Yaklaşık bir yıldan biri yarım haftalığa çalışıyorum. Yani 300 YTL kazanıyor. Sigorta yok, servis yok, çalışma saaiti de 12. Başpınar'da temizlik şirketinde bir iş buldum. Sigortam olsun zararı yok dedim, gidiş-geliş 14 saati buldu, ücret 400 YTL, sigorta yapacaklardı yapmadılar. Ordan da çıktım. Çünkü iki dolmuş değiştiriyordum. Bir güvenlik şirketinde iş buldum. Çalışma saati 12, aylık 400 YTL, sigorta yok, servis yok ve yemek yok. Orada da iki dolmuş değiştiriyordum. Her üç işyerinde de çalıştığım süre içerisinde aylığımı tam olarak alamadım.”

Ben de şuanda şaşırdım ve ne yapacağımı bilmiyorum. Bu memleketin iş adamları, işverenleri, yöneticileri gelsin bu çocuğa cevap versin. Bende bu çocuğun çalıştığı şirketleri azda olsa araştırdım ve bayağı para kazanan bir iş yeri olduğunu öğrendim.

Bu memlekte iş bulun ve çalşan bu haldeyse iş bulamayan ve çalışmayan ne halde hiç merak ettiniz mi?

Bu memleketinsiyasileri CONİ'lerin trenine bindirdi. Büyük bir hızla ne zaman batacağı belli olmayan gemiye götürüyor.

Bu memleketin bazı iş adamlarına soruyorum;

Bu geçleri daha ne kadarı sigortasız, yarım aylık, iş güvencesiz 12 saat çalıştıracaksınız? Bu gençler bu gidişata ne kadar dayanacaklar? Bu soruların cevabını biri çıksın versin.

Bu gemiye yalnızca bizler binmeyeceğiz, sizlerde bineceksiniz. O zaman çok geç olacak, bu insanlara ve memlekete çok yazık olacak. Bu şikayetleri sizlere yapıyorum. Çünkü bu memleketin gerçek sahipleri sizler ve çalışanlar olduğu için. Siyasilerden umudumuzu kestiğimiz için sizlere anlatıyorum. Siyasiler her zaman bir yol bulmuşlardır.