Bırak bir bir dökülsün kendini gizlediğin aynaların sırları, görünen görünsün. Bırak, kendini gizlemek için harcadığın çabayı. Bırak artık! kendi sırrında parçalansın cam, tarumar olsun dünün bütün doğruları. Seni farketmeden yanından geçenler olsa ne çıkar? Zorlama artık! bırak aksın zehir, temizlensin kan, bulsun yolunu zaman. Hem herşey yalan olsa ne çıkar? Unutma! senin doğruların var, inandıkların, elini uzattıkların, elini uzatanların var. Davranışlarını kimselere aldırmadan etrafındakilere göre çeşitlendirme özgürlüğün var.

Ve yine unutma ki, bu demde sadece gerçeğin yolcususun. Gücün yok sanma bu teknesiz yolu adımlamaya. Sanma ki konuştuğun için yorgunsun sustuğun için tüm yorgunluğun, yokluğun.

Şimdi tam zamanı! Akrebi ve yelkovanı, kalbini kırdıkları yerde uyut, evvelce verilmiş sözleri unut ve öyle bir çığlık at ki, bütün sessizlik yeminleri o an bozulsun.

Bırak artık herşey konuşulsun...