Adam ol ama önce insan ol diye bir söz vardır ya zor zanaat.
Her konuda dürüst ve ahlaklı kalmak zor iş.. Herkesin harcı değil. çabuk bozulur. Zira her insanın bir zaaf noktası vardır. İş o noktaya gelince sihir bozulur; ahlaka ve dürüstlüğe dair dengeler altüst olur. Bu nokta paradır, kadındır, çıkardır, tutkudur, hobidir, siyasettir, aidiyettir, mensubiyettir vs.dir. Kısacası, zaaf noktasına hitap edildiğinde insan çözülür.
Adam gibi dediğimiz, ilkeli insanlar, gücün kaynağı meşru değilse boyun eğmezler.
Halk nezdinde dürüst olmak, ahlaklı görünmek ve güven duyulmak artık başlı başına bir değer haline gelmiştir. Adam olan o değeri bilir.
Zamanımızda, esen rüzgarlara göre yönelenlere, tavır alanlara adam gözüyle bakılıyor. Adam olmak adil olmaktır. Birilerinin sözü ve baskısı ile hareket etmemektir. Ruhunu satmamaktır. Bulunduğu konumları kendi şahsı menfaatleri için kullanmamaktır. Dost ve arkadaşlarına sahip çıkmaktır. Düşünmek, sorgulamak, adil karar vermek ve sözü ile yaptıkları tutarlı olmaktır. Cıvık olmamaktır...
Adam olmak vicdani duygulara sahip olmaktır. Kendinle yüzleşebilmektir. İnsanların kutsal saydıkları duyguları kullanmamaktır. Kendi menfaatlerini halkın menfaatlerinden üstün tutmamaktır. Kimseye göbeğinden bağlı olmadan, özgürce yaşamaktır. “Bir kalıba uyayım beni sevsinler” diye kendinden çıkmamaktır adam olmak. Yalan yere yemin etmemek, menfaatler için zifir karanlıklarında yitmemek, milli ve manevi değerlerimize kin gütmemek zor ve dar zamanlarda yolunu değiştirip başka yönlere gitmemektir adam olmak.
Adam olmak adım atarken maddi menfaati göz önüne almadan yapılacak işleri yapmaktır.. Onurlu, görgülü ve sevecen olmaktır. Günü kurtarmak, ucuz hesaplar adamı olmak değildir. “Gelene ağam gidene paşam” demek de değildir. Yalakalık yapmayan,rüşvet istemeyen, riyakârı sevmeyen, hele hele vatana millete ihaneti övmeyen, kutsiyete sövmeyendir adam olan.
Allahtan başka kimseye kul olmamaktır. Doğrular için direnmek, baskılara boyun eğmemektir.
Adam olmak sahip olduğu mevki ve imkânlar içinde insanları ezmemek, haklarını gasp etmemektir. Şahsi duygularla insanlara zülüm etmemektir.
Adam olmak insanları birleştirmek, düşmanlıkları sona erdirmek, sevgi çemberi yaratabilmektir. Kin ve nefret tohumları ekmemektir. İnsanlar arasındaki düşmanlıklardan menfaat beklentisi içinde olmamaktır.
İHANETE CEVAP
Bir Gün Padişah Yavuz Sultan Selim pazarda gezerken keklik satılan bir tezgah görür ve keklik satılan tezgaha yönelir. Bütün keklikler 1 altındır fakat bir tanesi ayrı bir kafes içinde ve 100 altındır.
Yavuz Sultan Selim sorar:
-Bunlar 1 altın da bu neden 100 altın?
Satıcı:
-Hünkarım 100 altınlık olan ötüşüyle diğer keklikleri kendine çeker ve yakalanmalarını sağlar.
Yavuz Sultan Selim 100 altını çıkarıp adama verir ve
-Ver o kekliği bana! der.
Herkes şaşkınlık içinde napacak acaba koca Padişah bir kekliği diye düşünürken Yavuz Sultan Selim kekliğin kafasını tuttuğu gibi gövdesinden ayırıverir ve der ki:
-KENDİ IRKINA İHANET EDENİN SONU BUDUR !
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
Veysel KARAYILAN
ZOR ZANAAT
Adam ol ama önce insan ol diye bir söz vardır ya zor zanaat.
Her konuda dürüst ve ahlaklı kalmak zor iş.. Herkesin harcı değil. çabuk bozulur. Zira her insanın bir zaaf noktası vardır. İş o noktaya gelince sihir bozulur; ahlaka ve dürüstlüğe dair dengeler altüst olur. Bu nokta paradır, kadındır, çıkardır, tutkudur, hobidir, siyasettir, aidiyettir, mensubiyettir vs.dir. Kısacası, zaaf noktasına hitap edildiğinde insan çözülür.
Adam gibi dediğimiz, ilkeli insanlar, gücün kaynağı meşru değilse boyun eğmezler.
Halk nezdinde dürüst olmak, ahlaklı görünmek ve güven duyulmak artık başlı başına bir değer haline gelmiştir. Adam olan o değeri bilir.
Zamanımızda, esen rüzgarlara göre yönelenlere, tavır alanlara adam gözüyle bakılıyor. Adam olmak adil olmaktır. Birilerinin sözü ve baskısı ile hareket etmemektir. Ruhunu satmamaktır. Bulunduğu konumları kendi şahsı menfaatleri için kullanmamaktır. Dost ve arkadaşlarına sahip çıkmaktır. Düşünmek, sorgulamak, adil karar vermek ve sözü ile yaptıkları tutarlı olmaktır. Cıvık olmamaktır...
Adam olmak vicdani duygulara sahip olmaktır. Kendinle yüzleşebilmektir. İnsanların kutsal saydıkları duyguları kullanmamaktır. Kendi menfaatlerini halkın menfaatlerinden üstün tutmamaktır. Kimseye göbeğinden bağlı olmadan, özgürce yaşamaktır. “Bir kalıba uyayım beni sevsinler” diye kendinden çıkmamaktır adam olmak. Yalan yere yemin etmemek, menfaatler için zifir karanlıklarında yitmemek, milli ve manevi değerlerimize kin gütmemek zor ve dar zamanlarda yolunu değiştirip başka yönlere gitmemektir adam olmak.
Adam olmak adım atarken maddi menfaati göz önüne almadan yapılacak işleri yapmaktır.. Onurlu, görgülü ve sevecen olmaktır. Günü kurtarmak, ucuz hesaplar adamı olmak değildir. “Gelene ağam gidene paşam” demek de değildir. Yalakalık yapmayan,rüşvet istemeyen, riyakârı sevmeyen, hele hele vatana millete ihaneti övmeyen, kutsiyete sövmeyendir adam olan.
Allahtan başka kimseye kul olmamaktır. Doğrular için direnmek, baskılara boyun eğmemektir.
Adam olmak sahip olduğu mevki ve imkânlar içinde insanları ezmemek, haklarını gasp etmemektir. Şahsi duygularla insanlara zülüm etmemektir.
Adam olmak insanları birleştirmek, düşmanlıkları sona erdirmek, sevgi çemberi yaratabilmektir. Kin ve nefret tohumları ekmemektir. İnsanlar arasındaki düşmanlıklardan menfaat beklentisi içinde olmamaktır.
İHANETE CEVAP
Bir Gün Padişah Yavuz Sultan Selim pazarda gezerken keklik satılan bir tezgah görür ve keklik satılan tezgaha yönelir. Bütün keklikler 1 altındır fakat bir tanesi ayrı bir kafes içinde ve 100 altındır.
Yavuz Sultan Selim sorar:
-Bunlar 1 altın da bu neden 100 altın?
Satıcı:
-Hünkarım 100 altınlık olan ötüşüyle diğer keklikleri kendine çeker ve yakalanmalarını sağlar.
Yavuz Sultan Selim 100 altını çıkarıp adama verir ve
-Ver o kekliği bana! der.
Herkes şaşkınlık içinde napacak acaba koca Padişah bir kekliği diye düşünürken Yavuz Sultan Selim kekliğin kafasını tuttuğu gibi gövdesinden ayırıverir ve der ki:
-KENDİ IRKINA İHANET EDENİN SONU BUDUR !