Birlikte yaşıyoruz, birlikte seviniyor, üzülüyoruz. Eski güzel günlerde güvenmek için tanımak bilmek yeterliydi. Nereye gitti bu duygu bu düşünce..
Kime veya neye güveneceğiz kimse kalmadı ki hakkında konuşmadık, karalanmadık, suçlanmadık.
Neler oluyor bize, yazık bu ülkeye ve bize. İnsanlara güvenme desen ayrı sorun, güven desen ayrı sorun. Biz bu yaşımızda kime güveneceğimizi bilemezken, çocuklar ne yapsın? Kime, nasıl güveneceğiz?
Birlik ve beraberliğe en çok ihtiyaç duyduğumuz bir dönemde yaşıyoruz, cümlesini çok duymuşsunuzdur. Ekonomik ve sosyal açıdan güçlü bir toplum olmadığımıza göre, bu doğru bir tespit ve doğru bir tekliftir.15-55 yaş arasındaki nüfusta en yaygın hastalıklar içinde depresyon ve anksiyete (kaygı) bozuklukları ilk beşte yer alıyor. Psikoloğa giden sayısı da her geçen gün artıyor. Son 5 yılda psikolojik rahatsızlıklar sebebiyle sağlık kuruluşlarına başvuranların artış oranı yüzde 330.Uzmanlara göre özellikle kriz dönemlerinde depresyon, anksiyete yaygınlığı 2-3 kat artıyor.
Her şeyden önce birliğin yolu, birbirimize güvenden geçer. Biz birbirimize güveniyor muyuz, daha doğrusu güvenebiliyor muyuz? Hayır. Çünkü biz birbirimize güvenmemeyi öğreniyoruz ve çocuklarımıza da bunu öğretiyoruz.