Bayramlıklarını giyinmişti çocuk

       Bayramını kutlamaya gidiyordu çocuk…

       Gözleri ışık ışıktı çocuğun

       Kirpikleri kelebek…

       Kuşkanatlı yüreği kanatlanmış uçuyordu

       Doğal güzellikler ülkesinde

       Mustafa kemal Atatürk’ün ona miras bıraktığı ülkesinde

       Uçuyor onurlu, gururlu

       Uçuyor, düşmeyeceğinden emin olarak çocuk

       Özgür birey olmanın sevinciyle, coşkusuyla

       Hedeflediği mutlu, huzurlu

       Karnı tok, sırtı pek yarınlara…

       Yüzü güleç çocuğun, yüzü aydınlık

       Ve de bir su damlası kadar aziz

       Bir umut damlası kadar uçsuz bucaksız…

       Çocuğun yanaklarından süzülen sevinç

       Dolduruyor gamzelerini, oluyor deniz…

    Ve bir bayram şarkısı

       “Ben,” demiyor; nakarat sözcükleri “Biz,” diyor:

       “Doğanın tüm çocukları bir bütünüz

       Hem deryayız, hem toprağız, hem tohumuz

       Hem ormanız, hem dağız, hem kartalız, hem kuzuyuz,

       Güneş kadar da sıcak güleriz”

       Bayramlıklarını giyinmişti çocuk

       23 Nisan da

       Allı morlu

       Allı yeşilli

       Bir dünya da bayramını kutluyordu çocuk

       Atasına şükrederek

       Atasını minnet ile anarak

       Atasının izinde giderek…

 Nisan 1972 / Kemal Cengiz