Bazı insanlar sürekli olarak bizi zorlar ve yorar. Neden böyle yaptıklarını düşündüğümüzde, aslında zorladıkları ve yordukları kişi kendileridir.

Bu kişilerin hayatlarına baktığınızda, istisnasız, her seferinde hayatlarında sevginin az olduğunu görecek, sadece daha çok sevilmek istediklerini anlayacaksınız.

Ama bunu isterken de, emek vermeyecek, armut piş ağzıma düş yapacaklar. Çünkü korkacaklar. Çünkü can acıları öyle çoktur ki, bir daha acımaktan korkacaklar. Çünkü sevmenin de, sevilmenin de acı yanın da tatlı olduğunu kavrayamayacaklar. Çünkü onlar çoktan kalkanlarını kuşanmıştır.

İşte o zaman onları, hep, kendilerine sıkı sıkı sarılacak, güven ve huzur duygusunun eksikliğini hisseden küçük çocuklar olarak imgeleyin.

Ağlayamayan, neşesiz, küçük çocuklar.

Kendinizi onlara sarılmaya mecbur hissetmeyin. Sadece onları anlayın. Sevgi, güven ve huzur dileyin onlar için. Mümkün ise helalleşin.

Her seferinde çalışan ve her zaman huzur veren, basit bir öneri,

Herkesin yolu hep açık olsun...