Yaşamı yaratmak güçsüz olana yüklenirken, yok etmekse sadece şiddete baş vurmayı gerektirir gibi bir algı var Toplumda. Yaratmayan insan yok eder! Çünkü varlığının kanıtı olarak sadece yok etmeye inanır.

Çağdaş toplumlar gelirken kendine özgü bir çok olguyuda beraberinde getirdi. İnsanlar eskiye oranla daha çok insanla, daha kısa vadeli ve daha yüzeysel ilişkiler kurma eyliminde.

Kirpi hikayesini bilir misiniz?

"Kirpikler ısınabilmek için birbirlerine sokulurlar, ama dikenleri birbirlerine batar. Birbirlerinden ayrılıklarında da soğuktan rahatsız olurlar. İleri geri hareket ederek sonunda dikenlerini batırmadan birbirlerini ısıtabilecekleri en uygun uzaklığı bulurlar."

İşte bugün sosyal ve maddi değişimler düşünülürse, kirpiklerin birbirine daha çok ihtiyaç duyduğu bir dönemdeyiz. Isınabilecek kadar yakınlaşacağı ama dikenlerini batırmayacak kadar uzağında duracağı.

Farzet ki, ben bir kirpiyim!

Peki ya sen?